Zondagmiddag en ik voel me rusteloos. Ik heb al ettelijke keren geprobeerd om aan iets zinnigs te starten, maar ver geraak ik niet. Ik lijk soms ook vast te zitten in een ‘loop’ van websites checken, scrollen op Facebook en mails of berichten checken.
Af en toe bel ik iemand op met het idee dat dat me wat gaat afleiden of rustiger maken, maar meestal wil ik tijdens dat gesprek echter al snel weer opleggen en iets anders gaan doen. En nadien herhaalt zich dan eigenlijk hetzelfde.
In slaap vallen is ook lastiger dan anders en ’s morgens geraak ik niet uit mijn bed. Vanmorgen wilde ik met een schone lei weer starten, maar al snel bleek dat er weer een dag met nog meer vragen en onduidelijkheid zou optreden. Wat als buitenlandse zaken me verplicht om terug te keren? Wat als mijn verzekering moeilijk doet omdat ik in Zuid-Afrika zit en er negatief reisadvies is momenteel (hoewel niet toen ik vertrok en mogelijks niet meer wanneer ik zou moeten terugkomen)? Wat met mijn plek hier die ik huur? Als ik treug naar België moet, waar moet ik dan verblijven, want ik heb geen vaste stek meer?
En tot overmaat van ramp krijg je onduidelijke of geen antwoorden op de vragen waar je mee zit.
Uiteindelijk heb ik een hersenloze serie op Netflix opgezet en ben ik beginnen bingewatchen. Letterlijk afleiding, maar dat hielp wel eigenlijk. En nadat ik het hele eerste seizoen zag op twee dagen tijd, voelt het weer wat beter nu. Heb ik mezelf weer in de hand en zit ik terug aan het stuur. Ok, let’s do this!
Het is wat die Corona. Het neemt je helemaal over en omdat Facebook er vol van staat en elk gesprek er over lijkt te gaan, krijg je geen pauze. Dan is een overdosis Netflix soms een goed medicijn. Voor een keertje. ; – )
Niet weten
Het heeft ook iets van een oorlog omdat de hele wereld plots met hetzelfde bezig is. Er is een soort van vreemde ‘eenheid’. En tegelijkertijd ook helemaal niet. Dat is iets nieuws en onbekend voor ons en zorgt dus voor spanning, angst, onzekerheid.
Ik moest me hier in Zuid-Afrika ook laten testen.
Het grote probleem hier is het ‘niet weten‘. We weten niet hoe lang dit nog gaat duren. We weten niet hoe ernstig het echt is. Wat de gevolgen gaan zijn. En dat zorgt voor spanning. Dat zorgt voor ontkenning bij de ene en paniek bij de andere. Dat zorgt voor hamstergedrag, maar even goed voor ‘lockdown-feestjes’.
Ik ben hier eigenlijk expert in geworden. Doordat mijn broer verdween nu bijna 7 jaar geleden en nog steeds niet gevonden werd, leef ik al bijna 7 jaar met ‘niet weten’. Dus ik denk dat ik mag zeggen dat ik weet wat ‘niet weten’ is.
Trucjes die helpen bij ‘niet weten’
Er zijn wel wat ’trucjes’ die je kunnen helpen om te gaan met ‘niet weten’:
👉 Zo kan je je FOCUS leggen op dingen die je wel weet. Je weet niet of je ziek zal worden, maar je weet wel dat je nu niet ziek bent. Of je voelt je ziek en je weet niet of het nu Corona is of niet, maar je weet wel dat je de symptomen die je hebt aan kan. Bijvoorbeeld.
👉 Je kan ook het TIJDSKADER voor jezelf veranderen. Vermits je ook niet weet wanneer het ‘niet weten’ zal eindigen, heb je geen moment om op te wachten of naar uit te kijken. De grote vakantie? Weer naar school? De geplande zomervakantie naar Spanje? Dat is allemaal nog heel onzeker. Je kan wel dat tijdskader kleiner maken. Uitkijken naar het weekend bv. Een aftelkalender maken waarbij je elke dag doorkruist en telkens gewoon naar het weekend toe leeft. Niet zo anders dan anders, wel? ; – )
👉 Ook kleine ‘GEWONE SPECIALLEKES‘ inbouwen werkt prima. We doen elke dag een ‘sundowner‘ (toasten op de zon die onder gaat, zoals ze hier in Zuid-Afirka doen) of een aperitief of we voeren een ‘happy hour‘ in en dan drink je iets speciaal of eet je iets speciaal. Dat mag zelfs iets heel kleins zijn. Dus je bedenkt een klein ritueel en ook dat kan iets worden om naar uit te kijken of om je creativiteit in te steken. Wat kunnen we morgen doen?
👉 Het klinkt misschien ‘geitewollensokken’, maar DANKBAARHEID voelen, is iets dat je opnieuw een goed gevoel kan geven. Wist je dat het zelfs je immuniteitssysteem een boost kan geven? Dus ‘count your blessings‘. Oefen jezelf in het zien van kleine dingetjes waar je dankbaar voor bent.
👉 Last but not least, ‘niet weten’ creëert SPANNING, STRESS & ANGST. Het is goed om dat te beseffen en toe te laten.
- Gewoon wenen terwijl je niet goed weet waarom? Dat is helemaal normaal en ok.
- Kinderen die lastig doen en meer woedeaanvallen krijgen om maar iets te noemen? Ok! Laat hen dat ook weten en geef hen een knuffel. Leg hen uit dat het ok is om bang te zijn.
En laten we afsluiten met dit: we weten alvast wel dat we dit nooit zullen vergeten en dat deze crisis de mogelijkheid heeft dingen drastisch te veranderen, maar niet alleen in negatieve zin.
Wist je bv. dat er door de hele Corona crisis ook al heel veel mensen gered zijn die anders gestorven zouden zijn? Door de slechte luchtkwaliteit in China die nu plots een pak beter is, zijn er veel minder doden, dan de afgelopen maanden/jaren. Er zijn ook plots dolfijnen te zien die dichter bij de kust komen dan ooit. De kanalen in Venetië waren al lang niet meer zo helder als nu. Om maar enkele dingen te noemen.
Een goede oefening in ‘wat weten we wel?’ is opzoeken of bedenken wat de positieve gevolgen van dit alles zijn en zouden kunnen zijn. Op grote schaal, maar meer zelfs nog op kleine schaal. Wat zou dat voor jou kunnen betekenen? Wat zou jij anders kunnen doen? Wat zou jij hieruit kunnen halen? Hoe zou jij hierin kunnen groeien en er een ander, beter mens door kunnen worden?
Succes en stay safe!
