Zaterdagmiddag. De regen tikt tegen de ruiten en hoewel ik oprecht kan genieten van zo’n druilerige dag als ik binnen zit, voel ik me wat rusteloos. Er spoken allerlei to do-lijstjes door mijn hoofd en het voelt alsof er overal losse eindjes rondom mij hangen. Zoveel dat ik er een beetje verstrikt in dreig te raken.
Ik weet het nochtans best. ‘Niets doen af en toe is goed voor je.’ ‘Computer of je gsm helpt niet om dat rusteloos gevoel weg te krijgen (integendeel!).’ ‘Een systeem helpt pakken beter dan eindeloze to do-lijstjes.’ Enz. Ik ken de hele trukendoos.
De 12-delige encyclopedie
Ik weet ook dat het te maken heeft met de wereld waarin we vandaag leven. Zo’n ingewikkelde, snelle en onzekere wereld. Ik herinner me nog dat ik vroeger als ik iets niet wist naar de bib ging. Of ik raadpleegde de 12-delige encyclopedie die bij ons in de kast stond. Zo zocht ik ooit op hoe je precies moest tongkussen. Tevergeefs, want zelfs in deel 8 in het hoofdstuk ‘seksualiteit’ vond ik het antwoord niet. Vandaag wordt je met antwoorden om je oren geslagen. Niet één maar 20 tegelijk. Enkel maar op pagina 1…
Een antwoord had vroeger ook een langere houdbaarheidsdatum. Zo was ik ooit nog zeker dat melk gezond was. Ik wist ook perfect dat de schoolvakantie ons naar de Ardennen zou leiden en ik twijfelde er niet aan dat ‘Home alone‘ op kerstavond uitgezonden zou worden.
Er was ook het testbeeld op TV overdag. Elke dag. De cassette waarmee je druk bezig was op oudjaar om de beste liedjes op te nemen in de hoop dat ze er niet te veel doorheen zouden praten en je reflexen snel genoeg waren. En als die cassette al eens moeilijk deed, dan was er niets dat een potlood niet kon verhelpen.
Een overload aan alternatieve feiten
Vandaag zijn dingen doorgaans iets omslachtiger. Keuzemogelijkheden iets uitgebreider en informatie krijgen we niet enkel uit onze direct omgeving, maar vanuit de hele wereld.
Probleem hier is dat onze wereld ons wat te groot en omslachtig geworden is. We kunnen het niet meer overzien en hebben het gevoel dat alles belangrijk is. En dat levert ons natuurlijk stress op.
Ook zijn er zoveel ‘alternatieve feiten’ en verschillende meningen dat we per definitie steeds het gevoel hebben dat we meer informatie nodig hebben. En er is er al zoveel…
Een overload dus. En het grootste probleem is waarschijnlijk niet eens die telefoon zelf die zich te pas en te onpas opdringt, het is hoe wij hiermee omgaan.
Een nieuw tijdperk vraagt om een nieuwe aanpak. Want onze hersenen zijn zo geprogrammeerd dat ze ons de grootste kans op overleven bieden. Daarvoor hebben we pijn- en genotsystemen. Zo worden we bv. getriggerd als we blootgesteld worden aan prikkels die ons een fijn gevoel geven, zoals voedsel, informatie, seks, enz.
Dit systeem wordt vandaag de dag echter aan één stuk door getriggerd, want er zijn ALTIJD prikkels. En dus is er ook een overload in onze hersenen. Want onze hersenen denken nog steeds dat ze alle informatie nodig hebben, alle suiker, enz. En dus blijf je scrollen op Facebook, want er is een oneindige informatiestroom.
Dat creëert een gebrek aan focus. En op zijn beurt zorgt een gebrek aan focus voor rusteloosheid. En als die rusteloosheid te lang blijft bestaan, dan verliezen we op de duur onszelf een beetje en weten we niet meer wat we nu wel of niet willen doen. Beslissingen worden met de keer lastiger of we stellen ze uit tot er voor ons gekozen wordt en dat brengt zelden een goede uitkomst. We twijfelen aan alles.
Die chronische stress die je constant het gevoel geeft dat je dingen MOET, maar niet (aan-)kan, maakt je hersenen letterlijk kapot. En dus is het cruciaal om weer zelf de touwtjes in handen te nemen. Om je hersenen te trainen, zodat ze beter om kunnen met de veelheid aan prikkels. Zodat we de automatische reactie leren opmerken en gaandeweg vervangen door een bewuste actie.
Omgaan met de overload
Stap 1 is dus altijd bewustwording. Als je je bewust wordt van wat je doet (en niet doet) of hoe je reageert, dan ben je al halfweg. Vervolgens is het van belang om niet met frustratie te reageren. Anders geraak je namelijk in een vicieuze cirkel en kom je geen stap verder. In plaats daarvan kan je bv. met nieuwsgierigheid reageren. En begrijpen hoe onze hersenen precies werken, helpt hier ook.
Stap 2 is een alternatieve reactie of een systeem of afspraak bedenken. Dat kan vanalles zijn. Als het maar werkt voor jou.
En wanneer je al iets verder zit en het gevoel hebt wat rusteloos te zijn omdat er teveel to do’s in je hoofd zitten, kan je dit ook op een simpele manier aanpakken. Er zijn natuurlijk meer dan één mogelijke manieren, maar laat ik jullie vertellen wat ik vaak doe.
Ik gebruik bovenstaande weekplanner (als je op de planner klikt kan je het PDF-bestand meteen downloaden). Op zondag of maandagochtend schrijf ik bij ‘TO DO’ alle dingen die ik kan bedenken die ik nog wil doen. Soms zet ik de to do’s zelfs in categorieën.
Een voorbeeld:
- Simplify: alle taakjes en to do’s die je leven makkelijker kunnen maken, zoals spullen wegdoen, opruimen, dingen op de computer deleten, systemen bedenken, enz.
- Inspire: to do’s die mij (of anderen) kunnen inspireren
- Creative: creatieve to do’s van allerhande aard
- Connect: afspreken met mensen, contact houden, gewoon eens bellen of een berichtje sturen of zelfs een ouderwetse postkaart of brief
- Active: bewegen en actief zijn, sporten, fietsen, wandelen of simpelweg de trap een paar keer op en neer lopen
- Mindfull: een boek lezen, een bad pakken met een glas wijn erbij, kortom alles wat je even doet stilvallen
Vervolgens vul ik alle dingen uit mijn digitale agenda in op de verschillende dagen. Bv. Naar de kinesist om 8u, cliënten van 9 tot 12, een nieuwe aanmelding om 14u en ’s avonds met een vriendin afgesproken.
Tot slot kies ik er per dag drie dingen uit. Af en toe plan ik meteen de hele week, maar vaker nog kies ik er gewoon elke morgen meteen na mijn ontbijt drie taken die ik die dag ga aanpakken. Drie en niet meer. Als ik een hele volle dag heb, dan zijn dat er minder of eerder kleine taken. Heb ik veel tijd, dan kies ik er grotere uit.
Het goeie aan dit systeem is dat het overzichtelijk is én eindig. Terwijl een to do-lijst dat vaak niet is en dus blijf je steeds met een onaf of gefrustreerd gevoel zitten. Een bonus is dat je, eenmaal in de flow soms meer taken doet dan je je had voorgenomen. Niet alleen is dat super, het geeft je ook nog eens een geweldig gevoel. En dat zorgt op zijn beurt dan weer dat je de dag nadien extra gemotiveerd bent. Want je wil dat goede gevoel herhalen.
En als kers op de taart kan je op het einde van de week een ‘TA-DAA! lijst’ maken. Wat is dat? Wel heel simpel. Een lijstje waar je alle dingen opschrijft die je die week gedaan hebt (dus ook die dingen die ik op je lijstje vergat te zetten en je daardoor minder voldoening geven want je staat nog niets verder met de oorspronkelijke lijst!). Ik garandeer je: zo’n lijst is een ‘life changer‘!
Mijn zaterdagmiddag eindigde gelukkig goed. Ik besefte op tijd dat ik in de vicieuze cirkel opgeslokt dreigde te raken en in plaats van frustratie stapte ik in de actie-modus. Die startte met simpelweg de was in steken. Jeuj! Eén taakje weg. Vervolgens belde ik mijn tante om af te spreken. Iets dat ook al veel te lang op mijn lijstje stond en op zich niet al te tijdsintensief is. Nog maar één te gaan! Uiteindelijk schreef ik dit artikel en gaf ik mezelf de toestemming om de rest van de dag gewoon voluit mijn goesting te doen!
